Yorgun ve tedirgindim. Sevgilim beni sevmeyecek diye korkuyordum. Neden, çünkü ben kendimi pek sevmiyordum ve bunu anladığı zaman o da beni sevmeyebilirdi. Sevmese hakkıydı. Hislerimi saklayamadığıma göre... Birden bire kendimi sevemeyeceğime göre...
menü geldi. uzun zamandır corvus denemek istiyordum. param en ucuzuna yetiyordu. ama belki çok param olsaydı da onu seçerdim. corvus-karga'yı yani. evet. öyle yaptım. "karga" istedim.
sevgilim "ben bugün içmek istemiyorum" dedi. neden ki? yoksa beni sevmemeye mi başlamıştı? daha da dertlendim. hızlıca içtim ama tadını kaçırmadım. "en ucuzu böyleyse, diğerleri nasıldır?" diye düşündüm. içtikçe dilimin ucuna takılan kelimeleri zapt edememeye başladım.
"SEVMİYORUM KENDİMİ! KENDİMİ SEVMİYORUM!" diye bağıracaktım göğsümü yumruklayarak. ve sevgilimin ondan bir şey sakladığımı anlaması uzun sürmedi. ama ben demedim. hiç bir şey demedim.
hiç bir şey demedim sanıyordum, meğersem demişim. demişim ki, "ben kendimi sevmeden, senin beni sevmen mümkün değil..."
bence iyi kurtarmışım. belki de biraz haksızlık etmişim. kara bir kargaydım ben o akşam, gözleri pişmanlık ve sevgi dolu. kargalar bazen çok sevilesi olurlar. işte öyle bir akşamdı.
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder